ZEPHYRUS

I.

ZEPHYRUS

Arsinoes delitium, Ptolemaei Philadelphi sororis uxorisque, memoratur Ausonio in Mosella, v. 315.

II.

ZEPHYRUS

ventus, flans ab Occasu Aequinoctiali, adversus Subsolanum, quem Latini Favonium vocant. Sic dictus quasi ζωηφόρος, hoc est, vitam ferens, eô enim plantae omnes germinant et pullulant. Vide Gell. l. 2. c. 22. Plin. l. 18. c. 34. A Philostrato in Hyacinthi imagine describitur: illi enim humeros seu scapulas alatas attribuit, facie et aspectu molli cum corona ex omni florum genere in capite. Ovid. l. 3. Trist. El. 12. v. 1.

Frigora iam Zephyri minununt.

Idem, l. 1. Met. v. 108.

———— Placidique tepentibus auris

Mulcebant Zephyri naros sine semine flores.

Virg. l. 1. Georg. v. 44.

———— Zephyrô putris se gleba resolvit.

Lucanus, l. 4. v. 405.

Et tepidum in molles Zephyres excurrit Iadder.

Silius, l. 12. v. 4.

———— Blandisque salubre

Ver Zephyris tepidô mulcebat rura serenô.

Nic. Lloydius. In turre octogona Andronici Cyrrhestis, hodieque Athenis superstite, eum repraesentat iuvenis pectore cruribusque nudis, in pallii sinu flores offerens et sedenti tranquilloque similis, vide supra. Albam et pecudem, albumque in Circo aurigarum colorem sacravêre Veteres, quorum illud Virgilius innuit, l. 3. Aen. v. 120. ubi mactat Aeneas

———— pecudem Zephyris felicibus albam;

hoc Tertullianus refert de Spectaculis, c. 9. quod ventus sit albus ac serenus, Gerh. Ioh. Vossius, de Idolol. l. 3. c. 11. Ceterum nuntios Deorum portare eredebantur Zephyri. Idem Poeta, l. 4. Aen. v. 223.

Tum sic Mercurium alloquitar. ac talia mandat:

Vade age, nate, voca Zephyros, et labere pennis.

Quem eorum mollem allapsum, oculis pene videndum ponit Val. Flaccus, l. 1. v. 686.

Ecce autem molli Zephyros descendere lapsu

Aspiciunt: volat immissis cava pinus habenis.

Vide casp. Barthium, Animadv. Papin. ad l. 2. theb. v. 4. plura

vero de hoc vento, apud Salmas. ad Solin. p. 1252. et seqq. ubi, inter alia, inter flatus Occiduos, eum solum ἰταγενεα esse, adnotat.